க.ஜெகதீஸ்வரன் கவிதைகள்
ஓ… மோனாலிஷா!
ஒவ்வொரு மலரின்
மலர்வுகளிலும் உன்
புன்னகையே புதுப்பிக்கப்படுகிறது…
மழைத் தூறலின்
மலர்வுகளிலும்
நீர்த் தாரைகளின்
நளினங்களிலும்
நீலக்கடலலையின்
கொப்பளிப்புக்களிலும் கூட..
அதையே நீ…
நிரூபிக்கிறாய்..
ஒவ்வொரு
பௌர்ணமியும் உன்
பார்வையிலிருந்தே
வெளிச்சத்தை
வாங்கிக் கொள்கின்றன…
எத்தனை நாளைக்கு
உன்னை நானும்
என்னை நீயும்
புன்னகையால்
புதுப்பித்துக் கொண்டிருப்பது…?
...................................................................
உன்
வார்த்தையின்
வருகைக்காய்
நான் வீதிகள் தோறும்
தவம் கிடக்கிறேன்…
பெயரைக் கேட்டால்
ஏன் புன்னகைக்கின்றாய்
பெயரைக் கேட்டுக்
கேட்டு
தெருப்பிச்சைக்காரனாய்
உன் பின்னால் நான்...
வார்த்தைகளைக் கூட
செலவழிக்காத வஞ்சகி
உன்
இரசாயனப் பார்வையால்
ஏன் என்னையும்
என்னிதயத்தையும்
இப்படிப்
பற்றவைக்கிறாய்…
கருத்துகள்
கருத்துரையிடுக